De bal onder water houden

Ons gedrag van vandaag blijkt nog zo te worden bepaald door onze opvoeding, de dingen die we hebben meegemaakt toen we heel jong waren. Op zich geen probleem, en hier vormen zich ook je talenten uit. Maar soms loop je vast in de dingen die je doet, en vraagt het soms wat ‘dieper’ in je verleden te kijken, waar je gedrag vandaan komt.
Het herkennen van je gedrag, je eigen gedragspatronen, zijn een start om te weten hoe je dingen anders kunt doen. Je wordt je steeds meer bewust van je bewuste en onbewuste reacties. Want juist die laatste zijn er altijd.

Terug naar toen….als baby
Een baby heeft een aantal basisbehoeften nodig om op te groeien, en zelfs te kunnen overleven. Zo heeft het verzorging, voeding, veiligheid nodig, maar ook fysiek en emotioneel contact. Ieder kind krijgt hierin zo zijn eigen pakketje van de ouders. En ouders geven het kind alles wat in hun vermogen ligt.
De kwaliteit van de interactie van het kind en de ouders in onze vroege jeugd is de belangrijkste voorwaarde voor het ontwikkelen van psychische gezondheid. Met name de ervaring met de eigen moeder vormt het psychische fundament voor ieder mens. Je zit tenslotte 9 maanden in haar buik en je bent (ongeboren en/of pasgeboren) in alles afhankelijk van je moeder.

Naar nu…als volwassene
Wat heb je meegekregen van je ouders dat doe je vaak nog als volwassene. Zo kom ik zelf uit een omgeving waarin alles wat niet fijn was, spannend en/of stressvol, gelijk opzij geschoven werd, geen aandacht kreeg en niet over gesproken werd. Het liefst moet alles goed zijn, dat je nergens last van hebt. Op zich zou dit fijn zijn, en eerlijk gezegd ons systeem is er ook opgericht om pijn te vermijden. Denk maar aan de vecht en vluchtreacties die er snel zijn. Die zijn ook belangrijk om gevaar te voorkomen. Maar het is de vraag of het vermijden van pijn en stress, een gezonde reactie is. In het leven komen pijn en stress voor en maken daar onderdeel van uit. Het leren omgaan hiermee is iets dat je misschien ook van je ouders leert.

Door ze uit te sluiten, de angst niet mee te laten doen, dan begint eigenlijk het harde werken. Je komt dan in een soort overlevingsstand die de pijn en stress (trauma-self) niet wilt voelen. Je houdt eigenlijk een bal onder water, En dit kun je heel lang volhouden, maar ik kan je zeggen, die bal wil vanzelf een keer omhoog. Het vraagt veel energie van je en je kunt er zelfs ziek van worden. Je doet namelijk iets waartegen je lijf signalen gaat afgeven, dat dit ongezond is voor je. Die verlangt naar een gezonde zelf. Om te weten wat je hiervoor moet doen, heb je iemand anders nodig.  Want dit is eigenlijk iets dat je niet geleerd hebt en daardoor niet weet wat je kunt doen. Ook is er wellicht de angst voor wat er gebeurd als de ‘bal onder water’ niet meer te houden is.

Een coach/counselor kan je helpen om te onderzoeken wat je doet in je gedrag, welke (overlevings) mechanismes er bij jou zijn en hoe je invloed op je gedrag kunt krijgen om het anders te doen. Dit gaat stap voor stap. Ik werk zelf met de IOPT-methode (identity orientated psychotherapie. ) van Franz Ruppert. Het is een methode, die werkt niet alleen vanuit het hoofd, maar ook met je lijf, met voelen. De bosrijke omgeving waar ik graag werk, helpt om uit je hoofd te komen en je eigen kracht te ontdekken.